بررسی تاثیر حقوق بشر بر سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران

حقوق بشر از دو کلمه «حقوق» و «بشر» تشکیل شده است. بشر مفهومی است که دلالت عینی بر وجود انسان ناطق و عاقلی می کند که از سایر موجودات متمایز است. کلمه حقوق بشر برای اولین بار در متن یک نهضت اجتماعی و سیاسی در فرانسه (1789) بوجود آمد. اصطلاح حقوق بشر، هم ماهیت و هم منبع آنها را نشان می دهد: آنها حقوقی هستند که هر کسی از آن حیث که انسان است از آنها برخوردار است؛ همه انسان ها در آن سهیم اند، صرفنظر از حقوق و تکالیفی که یک فرد ممکن است به عنوان شهروند، عضو خانواده، کارگر یا عضو سازمان یا انجمن خصوصی و عمومی داشته باشد یا نداشته باشد. مطرح شدن حقوق بشر به عنوان بخش غیر قابل تفکیک از ترتیبات اساسی بین الملل نشان از این دارد که حقوق بین الملل و هنجار های مرتبط با آن، به واژه های اخلاقی ومسلط در امور خارجی تبدیل گشته است و عصر حقوق بشر در صحنه بین المللی آغاز گشته است. امروزه سیاستگذاران روابط خارجی نمی توانند ضرورت کاربرد موضوع هایی نظیر ایدئولوژی، فرهنگ، اسطوره و حقوق بشر را در سیاست خارجی خود بعنوان عناصر اصلی و بنیادین برای درک و شناخت بهتر روابط بین ملت ها انکار کنند.ازسویی سیاستگذاران جمهوری اسلامی ایران، ضمن احترام به مسائلی چون احترام متقابل بین ملت ها ، در صدد ایجاد گفتمان جدید از حقوق بشر در جامعه بین المللی هستند و برخورد و برداشت دوگانه جامعه جهانی از حقوق بشر را نقد می کنند و در طول سالیان گذشته درصدد تغییر وضع موجود بوده اند. این پژوهش ضمن قبول این منطق و گفتمان ج.ا.ایران، این بحث را پیش می کشد که در هر صورت موضوع و اصول حقوق بشر، اصولی انسان دوستانه و همگانی و در پی ایجاد جامعه ای بر اساس صلح و احترام به حقوق تمام انسان ها می باشد و همین اصل اساسی جدا از برداشت دوگانه جامعه جهانی از آن، باعث تاثیر گذاری بر سیاست ج.ا.ایران شده است.